نقطه مقابله و بازیافت یکی از تکنیک‌های معمول برای مدیریت اشکال در سیستم‌های محاسبات کلاستری است. در روش‌های کلاسیک مطالعات، بیش‌تر بر روی نحوه نقطه مقابله گرفتن و یا کم کردن سربار ناشی از این روش بوده است و بر همین اساس تکنیک‌ها و الگوریتم‌های مختلفی ارائه شده است. همچنین طول بازه نقطه مقابله نقش عمده‌ای در کارایی سیستم‌های تحمل­پذیر اشکال دارد. یکی از مسائلی که در روش‌های پیشین بسیار مورد توجه قرار می‌گرفت، مسئله مواجه شدن با اشکال‌ها، بازیافت و بازگشت به عقب بوده است.

یکی از مزایای نقطه مقابله هماهنگ، بازگشت به آخرین نقطه مقابله گرفته شده می‌باشد. و این امر باعث سهولت الگوریتم بازیافت می‌شود. بنابراین در هر لحظه سیستم تنها به آخرین نقطه مقابله گرفته شده هر پروسه نیاز دارد و به این ترتیب نیاز به دسترسی به حافظه جانبی، زیاد ندارد. نتیجتا سربار کمی به سیستم تحمیل می‌شود. با این وجود، اگر یک سیستم در طول بازه نقطه مقابله گرفته شده تا ابتدای نقطه مقابله بعدی دچار نقص نشود، این عمل زائد بوده و سرباری را به سیستم تحمیل کرده است. به­عبارت دیگر تکنیک‌های تحمل­پذیری در برابر اشکال­ها در روش‌های کلاسیک به صورت واکنشی عمل کرده و سیستم به صورت کورکورانه در ابتدای هر بازه زمانی آزمون نقطه مقابله را انجام می‌دهد. بدیهی است که در صورت بروز اشکال، سیستم به حالت تعمیر رفته و تا درست شدن اشکال تمام سیستم کلاستر باید متوقف شود.

در دهه‌های گذشته پیشرفت‌های خوبی در زمینه پیش­بینی اشکال حاصل شده است. برای نمونه، اغلب وسایل سخت‌افزاری امروزی با خصیصه‌های مختلفی طراحی شده‌اند تا بتوانند یک ویژگی را در طول زمان کارکرد وسیله مورد نظر اندازه­گیری نمایند. این اندازه‌ها در طول زمان استاندارد شده‌اند و به راحتی و بدون نیاز به وسیله سخت‌افزاری خاصی قابل دسترسی است. برای نمونه این ویژگی‌ها را می‌توان به سرعت فن سیستم، دمای سیستم، دمای پردازنده و سرعت فن آن، مقدار بار روی پردازنده، مقدار حافظه تخصیص داده شده، ورودی و خروجی شبکه یک واحد محاسباتی و وضیعت حافظه پنهان اشاره کرد. روش‌های یادگیری و آماری مبتنی بر تکنیک‌های احتمال برای شناسایی محل (زمانی و مکانی) اشکال‌ها ارائه شده است. دقت‌های بالایی با استفاده از این قبیل روش‌ها گزارش شده است [54 و55].

تکنیک‌های تحمل­پذیر در برابر اشکال پیش‌کنشی، مبتنی برپیش­بینی اشکال برای دستیابی به دسترسی‌بالا برای کاربردهای بحرانی- امن اتخاذ گردیده است. اخیرا در محاسبات کلاستری از این تکنیک‌ها استفاده می‌شود تا بتوان بدون آن که منتظر وقوع اشکال در سیستم بود تا به صورت واکنشی عمل کرد، سیستم اشکال را پیش­بینی کند و به صورت پیش‌کنشی عمل نموده تا در صورت بروز اشکال سیستم به کار خود ادامه دهد. در ادامه تحقیق به بررسی بعضی از این تحقیقات می‌پردازیم.