| بررسی پیوستن به کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان
کنوانسیون رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان تنها سند بین‌المللی است که در ارتباط با حقوق زنان توسط مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسیده است
|
 |
| دسته بندی | حقوق |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 58 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 23 |
دانلود مقاله رشته حقوق
بررسی پیوستن به کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان
چکیده:
کنوانسیون رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان تنها سند بین‌المللی است که در ارتباط با حقوق زنان توسط مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسیده؛ البته دولتها با اعمال شرط‌های متعدد در ارتباط با این سند، واکنشهای متفاوتی از خود نشان داده‌اند. پاسخ به این سؤال که آیا الحاق به کنوانسیون به مصلحت جمهوری اسلامی ایران است؟ در پرتو بررسی پیامدهای حقوقی الحاق می‌باشد که این پیامدها دارای ابعاد داخلی و بین‌المللی می‌باشد. هرچند پرداختن به این موضوع از دیدگاه حقوقی کافی نیست؛ اما آنچه در این نوشتار تعقیب میشود، بررسی پیامدهای حقوقی بین‌المللی الحاق یا عدم الحاق به کنوانسیون است و با نگاهی نسبتاً جامع، ادله موافقان و مخالفان الحاق به کنوانسیون مورد بررسی قرار گرفته در نتیجه معلوم می شود الحاق به کنوانسیون به هیچ وجه مصلحت نیست، زیرا نه تنها مشکلی از زنان ما را حل نمی کند، بلکه از جهاتی مشکل زا هم است.
کلمات کلیدی:
حقوق زنان
الحاق به کنوانسیون CEDAW
کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان
مقدمه
پس از جنگ جهانی دوم و تصویب اعلامیه حقوق بشر در سال 1948 زمینه سیاسی اجتماعی برای طرح مسائل زنان بیش از پیش فراهم شد تا اینکه قطعنامة 180/34 مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید و پس از امضا و الحاق بیست کشور در 3 سپتامبر 1981 قدرت اجرائی پیدا کرد. کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان مشتمل بر یک مقدمه و سی ماده است.[1] براساس ماده 25 این سند، کنوانسیون برای امضا همه دولتها مفتوح می‌باشد و اسناد دولتها باید به فرد امین یعنی دبیرکل تحویل گردد و این پروسه از 3 سپتامبر 1981 لازمالاجراء گردید.
از بین کشورهای اسلامی حدود 27 کشور، به کنوانسیون پیوستهاند، از این تعداد 14 کشور از 17 کشور افریقا، 5 کشور از 12 کشور آسیائی و 8 کشور از 21 کشور عربی به سند مذکور ملحق شدهاند. تاریخچه این سند نشان میدهد که بانیان آن درصدد تبیین جامعی از حقوق زنان و موارد تساوی آنان با مردان و تأمین طرق مطمئن برای اجرای آنها از سوی دولتها بودهاند. عناوین و تدابیر مختلف مندرج در این سند راه گریز دولتهای عضو را مسدود می‌کند. محدودیت اعمال شرط براین سند و حتی مخالفت با شرط‌های اعمال شده توسط پارهای از اعضا میتواند در این راستا توجیه شود.[2]
در سال 1975 مجمع عمومی طی قطعنامه 5321 از کمیسیون مقام زن خواست که پیشنویسی در خصوص امحاء تبعیض علیه زنان آماده کند، از آن زمان تا به حال تلاشهای متعددی توسط سازمانهای دولتی و غیردولتی در سطح بین‌المللی و داخلی صورت گرفت و همه بهگونهای خود را در این مورد سهیم کردند. تا جایی که «پطروس غالی»،[3] اظهار داشت: اجلاس پکن که نمود عینی این تلاشها بود بزرگترین کنفرانس بین‌المللی سازمان ملل از تاریخ تأسیس این سازمان است.[4] نقش سازمانهای غیردولتی[5] در این عرصه به‌خوبی نمایان بود، بهگونهای که حدود سی هزارنفر از سازمانهای غیردولتی که چهارهزار نفر آنها از سازمان ملل اعتبارنامه[6] دریافت کرده بودند، در نشست پکن شرکت داشتند.
فهرست مطالب
بررسی پیوستن به کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان1
چکیده:1
مقدمه2
مواد کنوانسیون4
اعتبار حقوقی کنوانسیون5
قواعد آمره5
هدف کنوانسیون6
تمامیت مفاد کنوانسیون در قالب سه گزاره محوری باز میگردد:7
ضمانت اجرایی کنوانسیون9
دلایل موافقان به الحاق9
بدست آوردن مسئولیت بین‌المللی11
رفع تبعیض از زنان12
دلایل مخالفان الحاق13
فهرست منابع:20
دانلود طرح توجیهی مدرسـه غير انتـفاعي